Bas. Als ik terugkijk op hoe ik je heb leren kennen, zie ik je altijd weer fietsen. op weg naar een plek waar je beter tot je recht kon komen. Waar je je meer begrepen voelde of misschien wel een plek waar je jezelf beter kon begrijpen. De wereld om je heen met eigen ideeën en zoveel moeten voor jou. Je gevecht. De zoektocht naar ruimte om anders te leren. Jij op de fiets voor mij. Door Oss heen. Je raakte me altijd weer. Je vriendelijkheid, je zoektocht, toen al. Je sterke wil. Prachtkind. Prachtmens. Het bericht van jouw beslissing om niet verder te leven heeft me diep geroerd. Het ging als een schok door me heen en beweegt nog steeds van binnen. Ik begrijp het en ik begrijp het niet. Dank dat je me in die tijd toe hebt gelaten. Met je oogopslag, je capuchon. Jouw lach, die goud waard was. Ik wens je familie, vrienden kennissen en dierbaren ontzettend veel kracht om de impact van jou moeten missen op te vangen. Die impact is levensgroot. Dag Bas.